Monday 4 January 2010

အမွားနဲ႕ပုစ ၦာ ႏွစ္

ေမ့ဖို႕ႀကိဳးစား      ငါရင္ထဲက
စိတ္မဲ့ရက္          ေသႏိုင္စြမ္းသမွ်
ဒီအျဖစ္ေတြ      ငါ   ေမ့   မယ္။
ဘဝနဲ႕ရင္းခဲ့အခ်စ္ေတြ        ေနာက္ဆံုးက်
အဆံုးသတ္ခဲ့တဲ့         အခ်စ္ေရ
ဘာေၾကာင့္မင္း    စြန္႕   ခြာ    ခဲ့။
ပူေလာင္တဲ့အေတြးေတြ
အခ်ိန္တိုင္းငါ့ကိုေပး ။
ကမ ၻာပ်က္ေန႕ေတြ
တစ္ေယာက္ထဲငါ့မွာေဟးးး ။
။..................။
မင္းမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္  ငါေနထိုင္ျခင္းက
အခ်စ္နဲ႕ဘဝအေၾကာင္းေတြ ငါစဥ္းစား
ငါ   မ   သိ။
နာက်ဥ္ေသာစိတ္မွာ  တစံုတခုမွားေနၿပီ။
ခံစားခ်က္ေတြ  ေသဆံုးလို႕ေနၿပီ။
။..................။
နင္ထြက္ခြာသြား  တဘက္စြန္းအရပ္ဆီ
ငါေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း
ရင္မွာေၾကကြဲျခင္း  ဒီဒါဏ္ရာေတြ
ငါ့ရင္ထဲအျပည့္ေလ ။
ငါမသိႏိုင္တဲ့   ကြာေဝးအခ်စ္ဆီ
နင္ပ်ံသန္းရင္း
ေမွ်ာ္လင့္တဲ့   ဒီဘဝေတြ
ျပန္မဆံုႏိုင္
တသက္လံုးဘဲ
တို႕   တ    ေတြ    ေဝးးးး။
 စိတ္မဲ့ရက္   ေသႏိုင္စြမ္းသမွ်
ဒီအျဖစ္ေတြ   ငါေမ့မယ္ ။
။....။
။.........။








3 comments:

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ငါမသိႏိုင္တဲ့ ကြာေဝးအခ်စ္ဆီ
နင္ပ်ံသန္းရင္း
ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ဒီဘဝေတြ
ၿပန္မဆံုႏိုင္
တသက္လံုးဘဲ
တို႕ တ ေတြ ေဝးးးး။
------------------------------------------------------
မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းႀကီးတခုရဲ႕ေအာက္မွာ
ငါတို႕ေတြ အတူရွိေနေသးသ၍
အကြာအေဝးေတြရွိေနေပမဲ႔လည္း...
“ေဝး” ၿပီးတဲ႔ တေန႔ေန႔မွာ...
ငါတို႕ေတြ...“ၿပန္လည္ဆံုေတြ႕ႀကႏိုင္ဖို႕” ဆိုတာ
ကမၻာမပ်က္ခင္အထိေတာ႔...
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးေတာ႔ ရွိေနခ်င္ေသးတယ္....။

-----------------------------------------------
လာေရာက္အားၿဖည္႔ေပးသြားပါတယ္...အယ္ကိုေရ....
ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႔ပါေစရွင္....

ဘြားဘြား said...

လူကေလး ကဗ်ာေလးက သီခ်င္းၾကားေနရသလိုပဲ။
ေရးဟန္တစ္မ်ိဳးပဲ ။ဆန္းတယ္။

လူကေလး said...

ဘြားဘြားခန္႕မွန္းတာမွန္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။ သံစဥ္မဲ့ေနေသးတာပါ။