Sunday 31 October 2010

ေရဆန္အလွဆီ..


ဘဝဆိုတည္း ၊ ထိုေလွႀကီးကို 
 မိုင္ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုး ၊ ဖရီးသံုးကာ 
ေမ်ာကာစုန္ဆင္း ၊ ေလွာ္ခတ္ျခင္းမဲ့ 
 အေကြ႕အေကာက္ ၊ ဒိုက္ပံုေတာပံု 
 ရႊံ႕အိုင္အစံု ၊ ေရေမွာ္ေတာၾကား 
 ေရာက္ေသာ္ျငားလည္း ၊ ေလွေလွာ္တက္မ 
 တစ္ခ်က္ကယ္ေသာ္ ၊ ငါမေလွာ္ခဲ့မိဘူး...။ 
 ခုမ်ားက်ေသာ္ ၊ ဘဝေရဆန္ 
 မာယာခက္ထန္ ၊ ခရီးဆန္မွ 
 ေရစုန္တုန္းက ၊ မွတ္သားမဲ့စြာ 
 သတိမပါ၍ ၊ လမ္းေပ်ာက္လုလု 
မွန္းရမ္းအန္တု ၊ ခရီးအခုမွာ 
 အားကုန္စိုက္ထုတ္ ၊ တြန္းထိုးကုတ္ခဲ 
 ေခြ်းသံရဲရဲျဖင့္ ၊ အတင္းေလွာ္ခတ္ 
 ဆန္တက္အပ္လည္း ၊ ရြက္ကယ္မႏိုင္ 
 တက္မခိုင္ေတာ့ဘူး ၊ ေလွအိုယိုရြဲ႕ 
 ဖာတရာေထး ၊ ယဲ့ယဲ့ေလးျဖင့္  
 မႏိုင္သည့္ဝန္ ၊ လြင့္ကာသြန္လို႕ 
 ေရဆန္အဆံုး ၊ ေလွာ္ရအံုးမည္ ...။ 
 ႏွလံုးတည္ရာ ၊ မွန္းျမင္ကာျဖင့္ 
တစိုက္မတ္မတ္ ၊ မေလွာ္ဝံ့ၿပီ 
 ေကြ႕သင့္ ေကာက္သင့္ ၊ က်န္တာျမင္ထား 
 ငါ့အိမ္မက္မွာ ၊ (ငါ)ေတြသာမ်ားရင္ 
 ေရဆန္ေလွာ္သား ၊ ခရီးဆံုးမွာလား 
 ........
 ရြက္အိုတစ္ရြက္ ၊ တက္တိုတစ္လက္ 
 ခုမ်ားငါ့ဆီ ၊ က်န္ေနေသး၍ 
 ေရဆန္အလွဆီ ေလွာ္ရအံုးမည္ ။

 ရြက္အိုဘယ္ေတာ့  တပ္ရပါ့ ၊ 
 တက္တိုဘယ္ေတာ့  ခတ္ရပါ့ ၊ 
 ပဲ့ကိုင္မွာဘယ္ေတာ့  ရပ္ရပါ့ ... 
 ေၾသာ္ ...... 
 ခရီးေတာ့ ...  တစ္ဝက္က်ဳိးၿပီ ထင္ပါရဲ႕ေလ ... ။