Monday 22 February 2010

ရက္ ေသ


အမည္းေရာင္ရိုက္ခ်က္မ်ားနဲ႕ငါ့ကို     အနီေရာင္မိုးေကာင္းကင္ဆီမွ 
 ကမ ၻာေျမေပၚၿပိဳလဲက်ေစခဲ့ၿပီ
 ေႏြးေထြးတဲ့     ေနာက္ဆံုးမ်က္ရည္စေတြကို  
 ငါ့လက္ထဲမွာတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္းနဲ႕ရယ္ ေလ

 ေျမျပင္ေပၚၿပိဳလဲက်တုန္း  အနီေရာင္ရဲ႕အပိုင္းအစေတြနဲ႕ 
အခ်ိန္ေတြေလာင္ကၽြမ္းအၿပီးမွာ
 အေဖဆီကအေမႊရလိုက္တဲ့   ဒီေလာကႀကီးကို  ငါမုန္းတီးတတ္လာခဲ့ေပါ့ 

 အေဝးဆံုးကငါ့ဆီလြင့္ပ်ံလာဆဲ    ရိုင္းစိုင္းတဲ့ေန႕ရက္မ်ားမွာ 
  နာက်ည္းျခင္းအျပည့္ေလာကလူသားေတြက   ငါ့ကိုသားေကာင္ပမာ 
ငါ့ ကံတရားရဲ႕မ်က္ႏွာမလွပႏိုင္မွေတာ့ 
 ပင္လယ္ျပင္က်ယ္ႀကီးထဲမွာ  ငါသက္ျပင္းရွည္ႀကီးသြားခ်လိုက္ေတာ့မယ္ 

တျဖည္းျဖည္းနဲ႕နီးလို႕လာတဲ့  ေအးစက္စက္ေခါင္းေလာင္းသံဟာ 
 အရာရာကိုေဖာက္ခြဲခဲ့လို႕ 
ငါ့ႏွလံုးသားနဲ႕အစာအိမ္တို႕ရဲ႕ေတာင္းတမူ႕ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႕မလြယ္မွေတာ့ 
ကမ ၻာေျမရဲ႕ေနာက္ဆံုးေန႕ဆီသို႕ငါလွမ္းေတာ့မယ္ 

 ကြယ္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႕  ငါ့ကိုၾကည့္ကာ အျပစ္ဖြဲ႕ခဲ့လို႕ 
 မုိး အက္ကြဲေၾကာင္းမ်ား     အရိွန္အဟုန္နဲ႕ျပင္းစြာ 
အျဖဴေရာင္ေရစီးမ်ားအျဖစ္စီးေစဖို႕
ညိဳးႏြမ္းေနတဲ့  ငါ့စကားသံနဲ႕ သီခ်င္းတပုဒ္ေရးဖြဲ႕လိုက္တာ 
 ဥစၥာမဲ့စြာ  ငါ့ရင္ထဲမွာ  အထီးက်န္ျခင္းနဲ႕သာက်န္ေတာ့တာ 

ေကာင္းကင္ရဲ႕အစြန္းက  ငါညီးျငဴ ေအာ္ကာၿပိဳလဲက်ခဲ့တဲ့  
ဒဏ္ရာအျပည့္ေတြနဲ႕ ဒီညမွာ    ငါေသသြား  ဘာထူးအံုးမလဲ  
အားလံုးနဲ႕အဆံုးသတ္မယ္ဆိုမွ      အဆိုးမ်ားကဟားတိုက္ရီေနတာ
 ႀကိမ္စာေတြသင့္ ငါ့အျဖစ္ရယ္လို႕ 
 ဝမ္းနည္းပက္လက္  ခြန္အားမဲ့ေနသူရယ္ေလ 

တျဖည္းျဖည္းျခင္းနီးကပ္လာတဲ့  အဆံုးသတ္ခ်ိန္ထိတိုင္ 
အမွန္တရားကို  ငါျငင္းပယ္  အရႊဲ႕တိုက္ခ်င္ေနမိတယ္

 အႀကိမ္တိုင္း  ငါ စားသံုးေနက်      အသိခက္တဲ့ ပုစ ၦာေတြ ၊
အလိုဆႏၵေတြျပင္းျပတဲ့ ကစားဝိုင္းရဲ႕  အညစ္အေၾကးေတြ ဟာ
ၾကမ္းတမ္းတဲ့လက္တစံုလို   ငါ့ရဲ႕ ေစာင္းႀကိဳးကို ျဖတ္ေတာက္လိုက္တာ
အရာရာဟာ ၿပီးျပည့္စံုစြာ ပ်က္စီးသြားၿပီေကာ

 ႏူးညံသိမ္ေမႊ႕ရံု  မ်က္ဝန္းတစံုရယ္ 
 လွပေသသပ္ပန္း  ေသြးႏုတ္ခမ္းရယ္ 
ေရႊေရာင္ခ်ယ္ထား   ေငြအေရျပားရယ္ 
ငါမက္ေမာခဲ့ဖူးၿပီးခဲ့ပါၿပီ ။

Sunday 14 February 2010

သံေယာဇဥ္ႀကိဳး



ငါ့ခေရာင္းလမ္းငါတိုး  
 ငါ့ႏွင္းဆီငါပ်ဳိးခဲ့တာ  
ငါကဆိုးသတဲ့လား။

 ငါ့အခ်စ္လမ္းငါသြား 
 ငါ့သံေယာဇဥ္ငါထားခဲ့တာ
 ငါကမွားသတဲ့လား။ 

ငါ့မွဳိင္း ငါမိ 
 ငါ့အသိငါရွိခဲ့တာ 
 ဘာသတိမွမလို 

 ငါ့စိတ္ငါသိလို႕ 
ငါ့အခ်စ္နဲ႕ ငါေမာတာ 
 ငါအလြယ္ေျပာတယ္လို႕ 
 မင္းထင္စရာမလို  

မင္းလမ္းကိုငါသြား 
 ငါ့လမ္းကိုမင္းေလွ်ာက္ 
ဘာမွေတြးေၾကာက္စရာမလို 

 ငါ့ကိုယ္ငါဒူးေထာက္
 မင္းေရွ႕မွာေရာက္ေနလို႕
မင္းေခါင္းငံုခိုင္းလည္းရတယ္ 

မင္းစိတ္ကိုငါသိလို႕ 
သံေယာဇဥ္ငါျဖစ္မိတာ 
 ေစာလြန္းတယ္မဆိုလို

 မင္းလမ္းမင္းသြားလို႕ 
ငါ့တည္းထဲဘဲက်န္လည္း 
 ငါ့အမွား  မင္းအမွန္ 
အယူခံမလိုဘူး ။

Monday 8 February 2010

မယ္...ေျဖပါကြယ္

သံေယာဇဥ္ေတြယွက္ေႏွာ      အခ်စ္ရဲ႕သေဘာဆိုတာ
မယ္ ဘယ္လိုေျဖမလဲ      ေနာင့္  စိတ္မေနာကေျပာၾကည့္မယ္
 မယ္ နားလည္ဖို႕ရႊယ္ 
အမွားဘယ္ေလာက္နဲ႕မ်ား     အေမးပုစ ၦာေျဖရွင္းကာထားမွ 
 အမွန္တရားေတြရဲ႕အား     ေနာင့္  ကိုယ္တြင္းမွာ မ်ားႏိုင္မွာလဲကြယ္ 


သစၥာတူယွဥ္ကာ     ခ်စ္ၾကရာေသာအခါရယ္ 
 တဦးနဲ႕တဦးခြင့္လႊတ္ျခင္းမ်ားနဲ႕သာရယ္ 
 ခ်စ္အဓိပၸါယ္     ခြဲျခားနားလည္မွ   မွန္မယ္ 
ခိုင္ၿမဲစြာ   မယိုင္မလဲကာ     ပိုင္ၿမဲေနမွ 
 သစၥာရယ္  မျပယ္တယ္    ရာသက္လံုးဖို႕ကြယ္  
အခ်စ္ရယ္       အမုန္းရယ္   
အျပစ္ရယ္      အရွုံးရယ္ဟာတကယ္ 
 သံသရာနယ္မွာ     အဖန္တရာက်ယ္စြာ 
မဆံုေတြ႕ႏိုင္ဘူးကြယ္     ခက္ခဲလွတယ္ 
 ဒီအသိတရားနဲ႕ရယ္     ယံုၾကည္ၿမဲေလမွ 
 ေပ်ာ္ရႊင္မွု႕မ်ားစြာရယ္      ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္လိမ့္မယ္....မယ္ရယ္ 

 အစဥ္တြဲကာ   ႏြဲပါ    မခြဲခ်င္တယ္ 
 အခ်စ္စိတ္ႏိုမ့္ပါးခိုက္ဝယ္     ပ်ားတကာတဖြယ္ 
ခ်ဳိျမျခင္းႀကီးစြာနဲ႕ရယ္      ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္တယ္ 
 မုန္းျပန္ရင္ေတာ့လည္း     အခ်စ္ရဲ႕အက်ဳိးပါေစကြယ္ 
 အျမစ္လိုဘဲ   တစ္ဆစ္ပိုကဲ   ကုတ္တြယ္လွ်က္ပါဘဲ 
 မယ့္  အလိုသေဘာနဲ႕ရယ္     မေတြးယူေလပါနဲ႕ ...မယ္
 ခါးတမာႏွယ္     ေပးကာကူေနမတဲ့လားကြယ္ 

 ခ်စ္မေျပႏိုင္တယ္     သူခိုင္းေစသမွ်မွာရယ္ 
 ေနာင့္   က်င္လည္ေနရပါလိမ့္မယ္ 
 ဘယ္ေလာက္အမုန္းေတြနဲ႕မ်ား     ေနာင့္   စစ္စီရင္ခင္းကာထားမွ 
 မယ့္  အခ်စ္စစ္ေတြရဲ႕တရား     ေနာင့္   ရင္တြင္းမွာထားႏိုင္မွာလဲ...မယ္ 
 မယ္  ေျဖလွည့္ပါကြယ္။ 


 စာၾကြင္း။     ။ သံုးႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္ယူထားရတဲ့ ဒီစာသားကို  သံုးမိနစ္ရဲ႕တဝက္ေလာက္နဲ႕  
ၿပီးစလြယ္မဖတ္ပါနဲ႕လား...မယ္ရယ္......... :D ..။